Το τυράκι το είδατε,την φάκα δεν την είδατε;

   Χτες το βράδυ είχα μια κουβέντα με τον πατέρα μου πάνω στην σημερινή κατάσταση της οικονομίας και των Ελλήνων.Είχα την εξής απορία: "Πως καταφέραμε,από λαός που έμαθε να δουλεύει και να είναι λογικός και ολιγαρκής,να είμαστε τώρα στο χείλος της καταστροφής;".Έκατσε σήμερα και η αυτοκτονία του συνταξιούχου φαρμακοποιού και έδεσε το γλυκό.Η κουβέντα κράτησε αρκετά και μπορώ να πω ότι τα συμπεράσματα μας ήταν κοινά.
   Οι γονείς μας είχαν περάσει μία χούντα και γενικά έζησαν σε μία μεταβατική περίοδο της Ελλάδας.Οι περισσότεροι δούλευαν από μικροί και βοηθούσαν τις οικογένειες τους όπως μπορούσαν.Είχαν μάθει στην φτώχεια και αυτό τους έκανε να εκτιμούν και να σέβονται το χρήμα.Δεν τους είχε εντυπωσιάσει ο πλούτος γιατί ήξεραν ότι ποτέ δεν θα τον αποκτήσουν.Υπήρχε δουλειά πάντα.Όλοι δούλευαν και όλοι ήταν χαμογελαστοί.Με τον καιρό άρχισαν οι τράπεζες να μεγαλώνουν και να κάνουν τα πάντα για να προσεγγίσουν πελάτες.Και δώστου διαφημίσεις για αυτοκίνητα,για τηλεοράσεις για δονητές και γενικά για κάθε λογής μαλακία.Ο Έλληνας με το φτωχό του το μυαλό σκέφτεται και λέει:

"Εφόσον έχω δουλειά τώρα,πιθανόν να έχω και στο μέλλον.Και θα μπορώ να βάζω κάποια χρήματα στην άκρη για να αγοράσω ένα αμάξι,να βάλω μία σκεπή πάνω από το κεφάλι μου και σιγά σιγά να αποκτήσω μία οικογένεια.Να δώσω ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μου και να μην κουραστούν-βασανιστούν όσο εγώ."

   Κάπου εκεί εμφανίστηκαν οι τράπεζες που μοίραζαν λεφτά για κάθε ηλίθια ανάγκη,χωρίς να νοιάζονται για το οικονομικό υπόβαθρο του εκάστοτε πελάτη-θύματος.Και λέει τότε ο Έλληνας με το καταναλωτικά ανώριμο μυαλό του:

"Εφόσον έχω δουλειά τώρα,πιθανόν να έχω και στο μέλλον.Και θα μπορώ να βάζω κάποια χρήματα στην άκρη για να αγοράσω ένα αμάξι,να βάλω μία σκεπή πάνω από το κεφάλι μου και σιγά σιγά να αποκτήσω μία οικογένεια.Για στάσου...Μα φυσικά!!!Αντί να περιμένω μέχρι να μαζέψω τα λεφτά για το αμάξι και για το σπίτι,ας πάρω ένα δάνειο για να τα αποκτήσω τώρα και όχι σε 10 χρόνια.Ωραία.Αντί να τα βάζω στην άκρη τα λεφτά,θα τα δίνω για την αποπληρωμή των δανείων.Εφόσον θα έχω δουλειά,δεν θα έχω πρόβλημα."

   Ξαφνικά ο Έλληνας απέκτησε αμάξι πέρα από τις δυνατότητες του,BMW ή MERCEDES.Κάπως έπρεπε να δείξουμε ότι δεν είμαστε φτωχοί και μικροτσούτσουνοι.Φορούσε ακριβά ρούχα και ΜΟΝΟ.Βλέπετε είχε τον επιδέξιο κώλο για να φοράει μεταξωτό βρακί.Φυσικά στο ένα χέρι το τηλεχειριστήριο της νέας τηλεόρασης και στο άλλο,το νέο κινητό.Έβαλε και ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του (δεν έχω κάφρικο σχόλιο γιατί είναι το μόνο σωστό).Γενικά έκανε την ζωάρα που πάντα ονειρευόταν.
   Όλη αυτή η λογική βασιζόταν στο ότι θα υπήρχαν συνέχεια δουλείες για να πληρώνονται οι δόσεις (οι ληστρικές δόσεις).Είχε χαθεί η έννοια της αποταμίευσης.Είχε χαθεί όμως και το μέτρο.Κάθε μήνα άλλο κινητό,νέα ρούχα και γενικά κυριαρχία του υπερκαταναλωτισμού και της απληστίας.
   Και έρχεται η κρίση.Πέφτουν οι δουλειές και δεν γίνεται να διατηρηθεί όλο αυτό το οικονομικό μοντέλο με τα δανεικά.Και κόβονται σιγά σιγά τα έξοδα.Λογικό επακόλουθο.Όμως οι δόσεις από την προηγούμενη καταναλωτική τρέλα,τρέχουν.Και τρέχουν γρήγορα.Κάτι πρέπει να γίνει...
   Φτάσαμε στο σήμερα.Ένας ακόμα αυτοκτόνησε.Δεν θα κρίνω εάν είναι σωστό ή λάθος.Το μόνο που έχω να πω είναι ότι είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι για την σημερινή μας κατάσταση και κατάντια.Γιατί είδαμε το τυράκι αλλά δεν είδαμε την φάκα...