Just Thinking...

Μου είπανε πως είμαι σκάρτος, πως πρέπει να εξαφανιστώ
Η κοινωνία που υπάρχω, δεν έχει χώρο να εκφραστώ
Μονό χαλάσματα στους δρόμους, μόνο σκοτάδι στις ψυχές.
Νέοι διέξοδο να βρίσκουν σε κάτι σκόνες μαγικές.
Δεν έχω ανάγκη την ζωή σας,από αισθήματα στεγνή.
Ούτε το τέλειο αμάξι που διαφημίζει η tv.
Έχω την θέληση να ζήσω, να νιώσω, να ονειρευτώ.
Το σάπιο στην φωτιά να ρίξω, σαν φοίνιξ ν'αναγεννηθώ.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μόνος να τρέχω στα στενά,
μαύρα κακόφημα σοκάκια που δεν με βγάλαν πουθενά.
Παντού βρωμιά και δυσωδία,μυρίζει θάνατο εδώ.
Μια καθώς πρέπει κοινωνία που 'χει το χρήμα για θεό.
Είδα Ομόνοια την νύχτα, να ρίχνει πρέζα σαν βροχή.
Λιωμένα σώματα στον δρόμο, να 'χουν ξεμείνει από αντοχή.
Αυτό το μέλλον δεν το θέλω, αλλιώς το είχα φανταστεί.
Αντί να είναι όλα μπουρδέλο, να 'ναι γεμάτα από ζωή
Του νου μου τα δεσμά θα σπάσω, απ'όλα θα ελευθερωθώ
Θ'ανοίξω τώρα τα φτερά μου και στον αέρα θ'αφεθώ.
Την μοίρα μου θα την ορίσω διχώς να παίρνω εντολές,
από ανθρώπους που αμφιβάλλουν και έχουν ηθικές θολές.
Να γίνω ότι αυτοί φοβούνται, ενάς πολίτης με μυαλό.
Άλλη ψευδαίσθηση δεν θέλω, ούτε αντέχω να την ζω.
Θα αφυπνίσω όσους κοιμούνται, μήπως και δουν ξανά το φως.
Αντί το πίσω ν'ατενίζουν, να κάνουν βήματα εμπρός.