Καταρχήν να ξεκαθαρίσω την θέση μου. Είμαι καθαρά δημοκρατικός στις απόψεις μου. Μου αρέσει να ακούω τους άλλους, ότι μαλακία και να πουν, απλά και μόνο επειδή έχουν το δικαίωμα να το κάνουν και γιατί εγώ δεν έχω το δικαίωμα να τους το απαγορεύσω ( μην κάνεις ότι δεν θες να σου κάνουν ). Υποστηρίζω όλες τις μειονότητες και δεν θεωρώ κανέναν κατώτερο από κανέναν άλλο γιατί αλλιώς θα έπρεπε να μισώ τους πάντες ( από χοντρούς έως ηλίθιους ).Τα αμόρφωτα της Χρυσής Αυγής και τους ανελαστικούς της Αριστεράς με εκνευρίζουν λίγο όμως. Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, ας μπω στο θέμα.
Όσο περνάει ο καιρός και παρακολουθώ τα γεγονότα, παρατηρώ ότι ο κόσμος μας κινείται στην μετριότητα. Μέτριοι άνθρωποι ζούνε μια μέτρια ζωή, ψηφίζουν μέτριους ανθρώπους, έχουν μέτρια όνειρα και αποκτούν μέτρια γνώση. Ειδικά το τελευταίο είναι επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο και ειδικά στην εποχή μας που η πληροφορία υπάρχει παντού, είναι ποιοτικού επιπέδου και σε τεράστιες ποσότητες. Το internet να είναι καλά και αντί να βλέπετε τα τούρκικα σήριαλ ( κίλλερς της νοημοσύ-νης ), δείτε κάτι πιο χρήσιμο. Ας πούμε, να προσπαθήσετε να ενημερωθείτε για κοινωνικά θέματα ή για το παρελθόν όσων μας κυβερνούν ή για όσους εξωτερικούς οικονομικούς παράγοντες μας επηρεάζουν. Πριν τις εκλογές, είχα ανεβάσει τους συνδέσμους των ιστοσελίδων των κομμάτων που διεκδικούσαν την εξουσία. Ανάθεμα και αν ασχολήθηκαν 10 άνθρωποι. Τέσπα συνεχίζω. Στην εποχή της πληροφορίας, η άγνοια είναι επιλογή.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το σημείο που ο αμόρφωτος και ανενημέρωτος μέσος Έλληνας ( όχι, η τηλεόραση προσφέρει χαμηλού επιπέδου ενημέρωση η οποία στην καλύτερη περίπτωση, είναι απλά αδιάφορη και στην χειρότερη, απλά κατευθυνόμενη ) πάει και ψηφίζει, άρα επηρεάζει το μέλλον μου και το μέλλον όσων έχουν κοινή λογική και διάθεση για δουλειά. Και ναι, αυτοί που ψηφίζεται, χαρακτηρίζονται από τα ίδια χαρακτηριστικά με τον μέσο Έλληνα. Κουτοπόνηροι, χωρίς κοινή λογική, με έντονα κατοχικά κατάλοιπα που περνάνε από γενιά σε γενιά, με άπειρη μισαλλοδοξία και με εκνευριστική ημιμάθεια. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του μέσου Έλληνα. Γενικά κυμαινόμαστε στην μετριότητα σαν λαός.
Που θέλω να καταλήξω. Το κακό με τις δικτατορίες είναι ότι αυτοί που τις κάνουν, νομίζουν ότι είναι θεοί και εξουσιάζουν την ζωή και τον θάνατο. Κανένας δικτάτορας έως τώρα δεν είχε κοινή λογική για να λύσει προβλήματα. Και ο Παπαρόπουλος μαζί με τα άλλα μουστοκούλουρα ναι μεν έκαναν καλά πράγματα αλλά γάμησαν την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Άρα απέτυχαν παταγωδώς. Δικτατορία στο δημόσιο, δημοκρατία στην κοινωνία και αναρχία στο πνεύμα. Αυτό θα ήταν τέλειο. Να ήταν ένας με αρχίδια που να λειτουργεί δικτατορικά στο δημόσιο ( δεν έχει συνδικαλισμούς και συμφέροντα κύριοι. Ο νόμος θα εφαρμοστεί, ο κόσμος να χαλάσει.), δημοκρατικά στην κοινωνία ( δημοψηφίσματα για αλλαγές μεγάλης έκτασης κλπ ) και με αναρχία στο πνεύμα ( να θέλει αρμονία ανάμεσα στους ανθρώπους και να μην ασκεί καταπιεστικά την εξουσία του). Αλλά που τέτοια τύχη. Πολλά ζητάω από έναν λαό που βγάζει μόνο Βενιζέλους και Βουλγαράκηδες ( μην πει κανένας για δικτατορίες του Λικέρ και του Cookie Monster.O ένας ήταν γερμανότσολιάς και ο άλλος δεκανίκι των Αμερικανών.)
Η μετριότητα είναι ο καρκίνος της εποχής μας. Βλάκας είναι αυτός που δεν ξέρει, υποστηρίζει ότι ξέρει και αρνείται να μάθει. Για να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη και να αναρωτηθούμε "έλυσα όλες τις απορίες μου σήμερα ; " , " Έμαθα κάτι νέο ; ". Αν απαντήσουμε όχι, τότε είμαστε βλάκες. Και οι βλάκες δεν πρέπει να έχουν πολιτικά δικαιώματα.
Καλό μας βράδυ και καλή βδομάδα...
Προβληματιστείτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου