wireless hunter ή αλλιώς η ζωή χωρίς Internet

Είναι η πρώτη φορά μετά από 9 χρόνια που δεν έχω internet ( εκτός από τον στρατό ).Καιρός για έναν απολογισμό της έως τώρα ζωής μου μέσα στο δίκτυο.

Δηλώνω παιδί του internet και μου λείπει.Δεν νιώθω όμως ότι χάνω κάτι σημαντικό,εκτός από το κομμάτι της άμεσης πληροφόρησης το οποίο είναι αναντικατάστατο.ΟΜΩΣ δεν έχω κανένα πρόβλημα γιατί ασχολούμαι με πράγματα που είχα παραμελήσει αρκετό καιρό όπως η παραγωγή μουσικής.Όποτε μπορώ (και βρίσκω ελεύθερο δίκτυο) κατεβάζω οδηγίες για διάφορα θέματα που δεν έχω ιδέα και όταν πάω σπίτι, μπορώ απερίσπαστος ( το facebook τελικά είναι μεγάλη καταστροφή για την δημιουργικότητα.Μέτρο σε όλα ) να χαθώ μέσα σε νότες, hit hats και snares.Πολλά pdf όμως...

Το άλλο που είδα είναι ότι η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων έχει αλλάξει πολύ στην εποχή του facebook.Τώρα μπορώ να το δω και εγώ.Άτομα με τα οποία είχα επικοινωνία από το internet κατάλαβα ότι δεν μου λείπουν καθόλου τώρα που δεν επικοινωνώ μαζί τους.Είναι και ένας λόγος που έχω το τηλεφωνό μου στο facebook profile μου.Για να τσεκάρω...
Τελικά μπορεί να έχασα την αμεσότητα της πληροφόρησης αλλά κέρδισα σε ηρεμία και σε χρόνο.Συνήθως κάθε Δευτέρα (εάν δεν πεθάνω ή δεν βαριέμαι),θα αράζω στο Σύνταγμα με το netbook για να ανεβάζω στο blog πραγματάκια που σκέφτομαι κατά καιρούς.Μέχρι την επόμενη φορα (όποτε είναι αυτή),φιλάκια και να προσέχετε.